Midden jaren tachtig won mijn grote zus een groene fiets van het Braziliaanse merk Caloi in een kinderprogramma en ik kon haar rode fiets met een grappige claxon eindelijk erven. Ik was ongeveer 7 jaar toen de toenmalige vriend van een nicht me heeft leren fietsen. Zomers lang heb ik op tweewieler doorgebracht, met de rode of de groene fiets, alleen of in groep, door de straten van Breña, de wijk in Lima, Peru, waarin ik opgegroeid ben. De fiets betekende vrijheid voor mij.

Voor de kerst van 1990 had mijn vader me een mooie roze fiets beloofd van een dure winkel, maar toen hij langdurig ziek viel, kon mijn moeder die fiets uiteraard niet betalen met haar leerkrachtsalaris. Ze zocht een fietsmecanicien die mijn meisjes mountainbike goedkoop assembleerde. Wekelijks bezochten we dat kleine muffe atelier om de vooruitgang van mijn fiets op te volgen. Het heeft lang geduurd, maar uiteindelijk kreeg ik opnieuw mijn vrijheid. Niet roos, maar wit en ik mocht het merk zelf kiezen. En plakken.

Toen ik naar België kwam, heb ik eerst de kat uit de boom gekeken, maar toch besliste ik vrij snel dat ik een fiets wou aanschaffen. Weer een mountainbike, weer een witte, met dikke banden. Jaren later, door frustraties met een buggy die maar niet in de tram kon geraken en lange wachttijden aan bus- en tramhaltes, heb ik mijn vrijheid opnieuw gezocht in de vorm van een vrolijke mamafiets met twee kinderstoelen. Woon-werkverkeer doe ik met mijn ondertussen 16-jarige mountainbike. Weer of geen weer, kasseien of mooie aangelegde fietspaden, maakt niet uit.  Ik ben toch steeds snel op mijn bestemming.

Die vrijheid wil ik doorgeven aan mijn twee dochters van 5 en 7.  Dat ze gelukkig op hun tweewielers kunnen springen met een pop achteraan, hun sporttas of boekentas op weg naar school of naar hun lievelingshobby. Momenteel nog met de mama in de buurt. Binnen een paar jaar, hoop ik dat ze dat alleen kunnen doen, zonder zorgen, zonder angst, maar zeker voorzichtig, zoals mama het nu zegt: kijk links, kijk rechts, en nog eens, en nog eens, zelfs als het groen is voor de fietsers…

Verkeersveiligheid is voor Groen een topprioriteit. We pleiten voor conflictvrije kruispunten en veilige oversteekplaatsen. Om ongevallen te vermijden. Om van de fietsvrijheid te blijven genieten.

Tekst en foto: Giuliana Chirinos Saavedra - Districtsraadslid Deurne.